Het management syndroom
Laatst las ik in de krant een interessant artikel over de Directeur van een scholengemeenschap in Limburg, die veel van zijn leerlingen ziet verdwijnen naar de scholen in Duitsland en België, waar volgens vele ouders beter les gegeven wordt dan op de Nederlandse scholen. 
DISCIPLINE MOET TERUG kopte de krant en gaf vervolgens de directeur alle ruimte om zijn ideeën te ventileren. Het onderwijzend personeel mocht niet meer met hun voornaam worden aangesproken, maar met "juf", "meester", "mijnheer" of "mevrouw". Spijbelen wordt streng gestraft en lege uren moesten worden gevuld met zinvolle bezigheden. En verder nog enkele bekende kreten. Maar één opmerking trof mij bijzonder: de managerslaag moest worden weggesneden en de managers en de bijbehorende managementvergadercultuur moesten worden afgevoerd. Geen nutteloze vergaderingen meer, maar lesgeven. Deze kretologie deed mij denken aan een columnist, die voortdurend ageert tegen de managers in ziekenhuizen. Maar omdat deze columnist ook voortdurend zinloos ageert tegen de euro, lees ik zijn verhalen zelden. Maar over managers in het onderwijs moest ik toch even nadenken. Managers in het onderwijs, wat zouden zij eigenlijk uitvoeren? Het woordenboek bood ook al geen oplossing: managen is leiden, besturen, bespelen, fiksen of klaarspelen en die man die dit alles doet is een "manager"; hij is dus een chef, bestuurder, leider, uitvoerend organisator. Dan maar eens in mijn eigen correspondentie-ordners gekeken en daaruit bleek, dat ik al veelvuldig te maken had gehad met alle soorten managers: uiteraard de sales managers en de accountmanagers, maar ook met servicemanagers, projectmanagers, credit-managers, human recources managers, managers klachten en bezwaar en een reservations manager. Vervolgens ook nog even de advertenties in de zaterdagkrant nageplozen en daaruit blijkt, dat er vrijwel alleen managers gevraagd worden. Het begint al op de paginagrote advertentie van YER (uw laatste halte voor het crematorium) waarin kandidaten worden gezocht voor de functie van export manager, een key-account manager, manager bouw, maintance managers, categorymanagers, logistiek managers. In de overige personeelsadvertenties worden nog, haast niet te geloven, maar liefst 54 (ja, vier en vijftig!) andere managers zoals gevraagd zoals manager information department, een opleidingsmanager, een manager met pragmatische instelling, een accounting manager, een country manager, een innovation manager, een technical manager, een team manager, een way to market manager, brand communication manager, een agogisch manager (met hart voor mensen?!) en uiteraard legio sales managers en (key) accountmanagers. Het was werkelijk een verademing een advertentie te zien van SAFILO in Bilthoven die een VERTEGENWOORDIGER zoekt.
Het enige wat ik eigenlijk heb gemist is de advertentie voor een toiletmanager, oftewel de juffrouw met de zeem en het schoteltje. Wat mij nu als simpele ziel bezighoudt is of er nu geen andere terminologie voor "manager" te bedenken is. Er moeten toch creatieve geesten op deze aardbol rondlopen, die een benaming kunnen bedenken, die beter bij de werkzaamheden en functie past. Want het beroep manager heeft inmiddels een uiterst bedroevend imago gekregen. Een manager is immers verworden tot niets meer of minder dan een bureaucraat. Hij maakt niets en geeft slechts opdrachten. En wanneer iets fout gaat, geeft hij anderen de schuld.
Wanneer ik simpelweg in mijn eigen correspondentie-ordners kijk, dan valt het op, hoe vaak brieven, ondertekend door een manager, niet tot tevredenheid worden afgewikkeld. Ook hebben ze bijna allemaal een 0900 telefoonnummer. Wat doen ze dan wel? Ik heb sterk de indruk dat veel van deze mensen constant bezig zijn met het zoeken naar zijdeuren waardoor zij vroeg of laat kunnen afgaan. Het merkwaardige is, dat veel managers nog denken, dat de titulatuur waarmee zij zich tooien, nog enige indruk maakt op hun omgeving. Het absolute toppunt blijft voor mij nog steeds de personeelschef die zich de "managing director of the human recources department" noemde en dit op zijn kaartje liet drukken. Ik startte ooit mijn carrière als assistent-vertegenwoordiger, werd vertegenwoordiger en hoofdvertegenwoordiger, later districtsleider en tot slot verkoopleider. In de zestiger jaren, toen al mijn vrienden en collega's "sales-manager" werden, ging ik mijzelf ook zo noemen, sterker nog, in 1967 liet ik op mijn kaartje "marketing-manager" drukken. Ik wist niet eens wat dit inhield, maar het maakte wel indruk op mijn omgeving .... Nu ik op de leeftijd van grijze haren en 'embonpoint' heb bereikt, zou ik de jongere generatie willen oproepen om weer met beide benen op de grond te gaan staan.
Nu iedereen het nodig vindt om zich een mooie titel aan te meten, krijgt plotseling een simpele omschrijving een veel betere waardering. Wees trots op je vak en besmeur dat niet met mayonaise. Want het zijn steeds de slechte koks, die hun mislukte producten bedekken met klodders geel spul in de hoop, dat dit het wanproduct verbergt. Niet dus. Wat dat betreft mogen veel mensen zich wel eens spiegelen aan de Amerikaanse zeepvertegenwoordiger, die vol trots aan de bar rondbazuinde: "I am a salesman!", waarop zijn Nederlandse collega antwoordde: "IK BEN EEN VERKOPER!"
Richte Lommert
Richtelommert.nl
Richte Lommert
|
Richte Lommert heeft meer dan 40 jaar verkoopervaring, van verkoper tot directeur van een opleidingsinstituut voor verkopen. Hij is de auteur van de bestseller "Alles over Verkopen", waarvan inmiddels ruim 40.000 exemplaren zijn verkocht.
Alle artikelen van deze auteur
|
| 
