Een typisch beeld is dat van de onervaren spreker die een applaus krijgt – maar niet aanvaardt. Hij loopt weg, 'danst' of blijft praten – alles wat verkeerd is. Presentatiedeskundige David Bloch geeft inzicht in hoe u applaus verheft tot een nuttig hulpmiddel.
Applaus: een behoefte én een hulpmiddel bij presenteren! Iedereen heeft het nodig, zowel spreker als luisteraars. Wanneer u als spreker een applaus bij het optreden krijgt, werkt dat aanmoedigend. Dit geldt voor het applaus tijdens uw presentatie. En een applaus ná het afronden werkt meestal bevestigend. 'Meestal', omdat een lauw, 'verplicht' applaus heel anders is dan een daverend, spontaan applaus van waardering.
Applaus: emotionele ontlading Voor de luisteraar is het applaudisseren een emotioneel gebeuren. De beweging van handen en armen hoort bij het opwekken van een positief gevoel, een gevoel dat eerder plezierig dan onplezierig is. Een extreem voorbeeld: stel dat u zich bij het opstaan 's ochtends – of tijdens de dag – wat 'down' voelt. Ga naar een spiegel, kijk naar uzelf, forceer een glimlach en applaudisseer. Ook zonder spiegel werkt dit: applaudisseer, en na enkele minuten verandert uw gevoel. U voelt zich lichter, meer ontspannen en zelfs wat optimistischer dan tevoren. Wanneer u dus uw luisteraars aan het applaudisseren kunt brengen bij aanvang van uw presentatie, bent u verzekerd van een gehoor dat meer ontvankelijk is. Realiseert u zich overigens dat bij het applaudisseren de armen die eerst over de borst gevouwen zijn (gesloten) opeens in een open houding zijn? Wanneer u begint te spreken zijn er in ieder geval minder gesloten houdingen te zien in de zaal!
Werken aan een applaus aan het begin Het lukt mij vaak om een applaus aan te moedigen. Een applaus voor de dagvoorzitter of degene die mij introduceert. Een applaus dat evengoed voor mij is. Na de introductie begin ik simpelweg te applaudisseren in de richting van de dagvoorzitter. Ik loop naar voren terwijl er geapplaudisseerd wordt ... en ik neem het over! De vraag is of ú zoiets durft te doen.
Werken aan een applaus tijdens uw presentatie Bestudeer de humoristen op de TV, vooral de Britten (denk bijvoorbeeld aan wijlen Tommy Cooper). Mij valt het op, dat wat ze zeggen vaak weinig amusant is. Wat het gelach – en applaus – op gang brengt is het non-verbale gedrag, met name de manier van kijken en de gelaatsuitdrukking. Maar het is vooral de stilte die het doet. Wanneer u dus tijdens uw presentatie iets gewichtigs, treffends, origineels of amusants zegt of citeert, WACHT! En terwijl u wacht, kijk de zaal in en glimlach. Let op: met 'glimlach' bedoel ik hier alleen de open mond; laat uw lippen los van elkaar komen te staan, adem door uw mond, en ... u heeft een basisglimlach, de glimlach die er is wanneer u uw kaken en gezicht ontspant. Geef uw luisteraars de tijd om hun reactie – het applaus – op gang te brengen. Wanneer u in stilte wacht, bouwt u de spanning op; deze spanning kan gebroken worden met ... applaus en/of gelach!
Werken aan een applaus aan het einde Wanneer u uw verhaal afrondt met clichématige signalen (Dat was het zo'n beetje; Dan wil ik het hierbij laten) krijgt u eerder een plichtmatig, automatisch, beleefd applaus dat meestal vrij lauw is. Wanneer u meer applaus, met meer enthousiasme wilt krijgen, dan moet u er meer voor doen.
Inhoudelijk Rond af zonder uitdrukkingen met ik. Rond af met u en jullie, en met een oproep tot actie. Motiveer uw luisteraars om iets te doen met wat ze van u hebben gehoord. Geef ze ook een opdracht – een verantwoordelijkheid – en laat ze zien dat de kwaliteit van hun toekomst berust op hun volgende stappen: U heeft een helder beeld van hoe het nieuwe plan in elkaar zit. U heeft kunnen merken hoe makkelijk het is uw voordeel te halen uit deze opzet. Hoe u ervan profiteert en hoe snel u het voordeel ervan ervaart, ligt nu aan u! Zeg uw laatste woorden langzáám.
Verpakking Dit betekent de non-verbale aspecten van communicatie. De pauzes, het oogcontact terwijl u deze zinnen uitspreekt, en vooral het licht verheffen van zowel uw volume als uw intonatie aan het einde. Het meest motiverende en duidelijke signaal dat u beëindigt, is wanneer uw stem omhoog gaat naar het 'uitroepteken'. Oefen hiermee, want u neigt omlaag te gaan in de richting van een 'punt'.
Na het laatste woord mag u niets zeggen. Let op dat dit laatste woord gericht is op uw luisteraars (die zijn tenslotte belangrijker dan u). Wacht. Kijk rond. Glimlach. Blijf ademen (via de mond). Nu komt het geheim: hoe langer u wacht voordat u knikt, des te meer kans u heeft om een groot applaus te krijgen. Het applaus is een ontlading – van de spanning die u met uw stilte creëert.
Nog meer tips
Door zelf tijdens uw eigen introductie te applaudisseren, krijgt u ook applaus.
Gebruik stilte, oogcontact en glimlach om (meer) applaus uit te lokken.
Geef uw luisteraars een reden om te applaudisseren: treffende citaten, vragen met een kwinkslag, schokkende stellingen.
Wacht tot het applaus volledig wegzakt voordat u verder gaat met uw verhaal (u versterkt uw uitstraling als bekwame spreker).
In zijn internationale praktijk is David een veelgevraagd presentator, trainer, consultant, coach en therapeut. Hij entertraint en schrijft met passie, en weet anderen te kietelen op plekken waar ze amper weet van hadden, om ze te ondersteunen in hun ontwikkeling, groei en succes. Perfect Presentation
U geeft op uiterst subtiele wijze aan hoe de zaal nog enthousiaster kan worden. Gedurfd en succesvol! Spontaniteit heeft een lange voorbereiding nodig.
Aha - de kracht van de subtiliteit misschien!
Wél een kleine suggestie voor jou, Eric: er is nooit een 'zaal' tenzij je het hebt over de fysieke ruimte.
Geen zaal, publiek noch toehoorders.
Te onpersoonlijk, abstract en/of afstandelijk.
Omwille van beter presenteren, denk uitsluitend in termen van 'luisteraars' (eventueel: 'afnemers').
En ja, het kost veel tijd/lange ervaring om volledig spontaan te kunnen zijn!
Interessant aspect, David, dat je hier aanstipt. Je geeft meer inzicht over het aspect applaus. Veel sprekers zullen daar normaliter niet zo bij stil staan.
Veelal zal applaus als ‘normaal’ worden gezien en ervaren. Jouw artikel laat zien dat applaus meer is dan klappen alleen.
Dank je, Rikkert, voor deze warme reactie tevens bevestiging.
Ja, het JUIST omgaan met applaus is slechts een van de vele vaardigheden die bekwame sprekers/trainers eigen mogen maken.
Helaas, er zijn tegenwoordig steeds meer 'sprekers' (ze kunnen immers hun mond opentrekken) en steeds minder 'presentatoren' (degenen die zich bekwamen in de kunst en vaardigheid van het toespreken en betrekken van luisteraars).
En, ik sta er klaar voor om de 'sprekers' te helpen de sprong te maken!
Reageren
Let op
Uw naam en eventueel uw website worden getoond boven uw reactie.
Vul uw emailadres in als u op de hoogte gehouden wilt worden over reacties op dit artikel.
